Grafische kunstenaars gebruiken vaak een eerder beperkt medium (tekening, grafiek, ets) om een heel universum te bestrijken: van het kleinste stukje huid tot de verste uithoek in de kosmos. Els Vos (°1963) is daar een mooi voorbeeld van. In de nieuwe reeks unieke etsen die ze in de Antwerpse galerie Het Vijfde Huis toont, de meeste in serie gemaroufleerd op doek, maar sommige ook los, draait het helemaal om de schriftuur. Els Vos denkt niet abstract of figuratief, ze lijkt als kunstenares te mediteren omtrent orde en chaos. Daarbij is het vormgeven van de beweging essentieel: elke ets lijkt een stukje, een momentopname weer te geven van het ontstaan van de kosmos, het exploderen van sterren, het atomiseren van elementen. Want het lijkt in die etsen altijd zowel om iets groots als iets minuscuuls te gaan: je ziet slechts het spel van lijnen die golven, bewegen, ontploffen. De cirkel (of bol) en de spiraal zijn daarbij de overheersende vormen, als basis voor een samengaan van lijnen en stippen, altijd ergens tussen diep zwart en fel wit, met uitsparingen die op hun beurt tot leven komen. Lut Maria in een tekst uit 2010 over het werk van Els Vos: "Een beweging die ontstaat, groeit, zich verder ontwikkelt, om dan traag uit te deinen. Dit ritmisch herhalend gebeuren vastleggen is haar manier om vatte krijgen op de wereld om deze te ordenen. Els Vos slaagt er wonderwel in om de verschillende fases te verwerken in een reeks waarvan het geheel zoals een ademstoot verloopt. Toch vormen de verschillende onderdelen zelfstandige delen die — geïsoleerd van het geheel — op zich sterk staan en schijnbaar niet behoren tot een groter geheel."

recensie; Marc Ruyters - H-Art nr 95/2012